Nie oglądałam "Chopin-pragnienie miłości", więc trudno mi porównać. Ale co do oceny tego filmu, nie zgodzę się z tobą. Jeśli dla ciebie romans zaczyna się wtedy, gdy w końcu bohaterowie lądują w łóżku, to masz rację- ten film o romansie nie był. Co nie zmienia faktu, że bardzo mnie zaintrygował, głównie dzięki roli Judy Davis, która była w roli George wręcz olśniewająca. Przynajmniej na początku. Pierwsza połowa filmu naprawdę znakomita, pełna ironicznego humoru, kpiny ze wszystkiego i wszystkich. Nikogo tutaj nie oszczędzono. George to szalona pisarka, polująca na mężczyzn i wyłażąca znienacka spod fortepianu. Chopin to wycackany laluś, zatroskany o etykietę. I nie ma sensu się oburzać, że ukazano ich tutaj nie tak, jak byśmy sobie wyobrażali. To nie biografia, tylko komedia. Potem niestety akcja zaczyna się rozłazić w szwach. George przywdziewa kiecki z epoki i to, co się tak świetnie zapowiadało, zamienia się w ckliwe, nużące romansidło... A szkoda. Ode mnie 6/10. Chociaż za pierwszą połowę dałabym z czystym sumieniem 9.

całkiem zabawnie było i w końcówce, dla mnie na plus